::: dla wędkarzy ::: dla grzybiarzy ::: dla turystów ::: dla nurków :::
::: wioski ::: gostynin :::płock ::: włocławek :::

ziemia gostynińska

Ziemia gostynińska położona jest w zachodniej części byłego województwa płockiego. Charakteryzuje się bardzo korzystnym położeniem zarówno drogowym jak i kolejowym. Przez Gostynin, główny ośrodek miejski przebiega droga krajowa 60 Kutno - Gostynin - Płock, stanowiąca ważną w skali kraju drogę tranzytu turystycznego Północ - Południe. Droga ta łączy się nieopodal z międzynarodową trasą Berlin - Warszawa - Moskwa. Jest tu blisko z Płocka, Włocławka, Łodzi czy Warszawy.
Równocześnie dobrze rozwinięta sieć dróg lokalnych ułatwia szybkie i sprawne dotarcie do najdalej położonych zakątków malowniczej ziemi gostynińskiej. Można tu znaleźć miejsce na wypoczynek zarówno latem jak i zimą.

z czego słynie ziemia gostynińska ?

Duża atrakcyjność walorów środowiska przyrodniczego ziemi gostynińskiej wynika głównie z jej położenia w strefie pojeziernej. Występują tu piękne krajobrazy z urozmaiconą rzeźbą terenu, rozległymi lasami i czystymi jeziorami. Jest to wynik procesów jakie mają tu miejsce od kilkunastu tysięcy lat. Szczególnie epoka lodowcowa pozostawiła tu swoje piętno w postaci pięknego pojezierza, będącego częścią pasa Pojezierzy Polski północnej. W celu ochrony walorów przyrodniczych północna część ziemi gostynińskiej została włączona w system ochrony Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego. Jest to jeden z największych i najbardziej wartościowych parków krajobrazowych w kraju.

Gostynińsko-Włocławski Park Krajobrazowy jest obszarem szczególnie interesującym. Są tu idealne tereny do uprawiania turystyki pieszej, rowerowej i konnej, w czasie której istnieje możliwość kontaktu z osobliwą przyrodą Parku, w tym m.in. z przedstawicielami fauny: czarnym bocianem, jastrzębiem, kormoranem, czaplą siwą, bobrem, jeleniem czy sarną. Magnesem przyciągającym turystów na teren ziemi gostynińskiej są jeziora. Znajduje się tutaj kilkadziesiąt małych i kilkanaście dużych jezior. Najbardziej atrakcyjnymi dla różnych form wypoczynku i rekreacji spośród nich są jeziora: Białe, Sumino, Lucieńskie i Przytomne. Największym jeziorem jest jezioro Lucieńskie. Zajmuje ono powierzchnię ponad 200 ha. W niewielkiej odległości od jeziora Lucieńskiego znajduje się kolejny z dużych zbiorników wodnych - Jezioro Białe o powierzchni ponad 150 ha. Jezioro charakteryzuje się bardzo korzystną dostępnością brzegową i czystą wodą. Jest to wprost wymarzony teren dla turystów szukających ciszy i spokoju. Ze względu na bogactwo ryb, jezioro Białe jest szczególnie cenione wśród wędkarzy.

W bezpośrednim sąsiedztwie jeziora Białego znajdują się dwa niewielkie jeziora. Są to: jezioro Drzesno o powierzchni 13,7 ha i jezioro Sumino zajmujące powierzchnię 35,6 ha. Położone są w malowniczych zagłębieniach. Niewątpliwą atrakcją ziemi gostynińskiej są tereny leśne tworzące zwarte kompleksy w jej północnej, pojeziernej części. Dominującymi siedliskami leśnymi są charakterystyczne dla Mazowsza bory iglaste i lasy mieszane. Należy podkreślić, że większość lasów znajdujących się na tym terenie (w obrębie Gostynińsko - Włocławskiego Parku Krajobrazowego) zostało w 1995 roku zaliczone do tzw. leśnego kompleksu promocyjnego, jednego z siedmiu takich kompleksów w Polsce. Na tego typu terenach leśnych stosowane są preferencje dla proekologicznej gospodarki leśnej, w tym znacznie ograniczone stosowanie chemicznych środków ochrony. Bogate w grzyby i jagody lasy gostynińskie są przez to czyste i bezpieczne dla odwiedzających je turystów i amatorów grzybobrania. Dużym ułatwieniem w ich penetracji jest rozwinięta sieć szlaków turystycznych poprowadzona przez miejsca najbardziej osobliwe przyrodniczo oraz upamiętniające wydarzenia historyczne. Lasy występujące w sąsiedztwie zespołu szpitalnego Kruk, na północny wschód od Gostynina, stanowią strefę uzdrowiskowo-klimatyczną. Ziemia gostynińska jest stosunkowo mało urozmaicona pod względem rzeźby terenu. Godną jednak w polecenia w czasie wędrówek po ziemi gostynińskiej jest niepowtarzalna forma polodowcowa tzw. "Oz Gostyniński". Oz wykształcony jako wał, ciągnie się wzdłuż doliny Skrwy na długości czternastu kilometrów. Forma ta została objęta ochroną rezerwatową.

krótki rys historyczny

Ziemia gostynińska to rejon o bogatej tradycji i kulturze. Posiada bardzo długą historię sięgającą początków XII wieku. Z tego okresu pochodzi nazwa miasta Gostynin wywodząca się ze słowa "gościnność". Z gościnnością kojarzyła się ówczesna osada przyjmująca strudzonych kupców wędrujących przez te ziemie. Do tej pory nazwa miasta nie straciła nic ze swej XII - wiecznej aktualności. Wyrazem wielkości miasta i jego znaczenia było nadanie praw miejskich w 1382 roku oraz lokacja miasta na prawie chełmińskim. Wiązało się to z wieloma przywilejami intensyfikującymi rozwój grodu Gostynin i leżących w jego okolicach służących miastu podgrodzi. Lokację poprzedziła budowa zamku murowanego na wzgórzu ponad miastem. Jak świadczą opisy, był to jeden z najpiękniejszych i najwygodniejszych zamków na ziemiach należących do Korony. Zapewne dlatego w 1552 roku przebywał tu kilka tygodni król Zygmunt August. Zamek stał się słynny także dzięki osadzeniu w nim w 1611 roku wziętego do niewoli cara Wasyla Szujskiego z rodziną.

W czasie wielkiej wojny ze Szwecją w połowie XVII wieku ziemia gostynińska ze względu na położenie na trasie przemarszu wojsk szwedzkich i brandenburskich poniosła poważne straty. Zahamowało to rozwój regionu na wiele lat. W wyniku wielu pożarów zniszczeniu uległ gostyniński zamek. Ponowny rozkwit ziemi gostynińskiej przypada na okres Królestwa Kongresowego. W okresie tym zrealizowano, przede wszystkim w Gostyninie, wiele inwestycji, z których znaczna część zachowała się do dnia dzisiejszego.

W 1824 roku w miejscu starego, drewnianego, wybudowano nowy Ratusz, a w 1855 roku dobudowano do niego wieżę z zegarem. Obecnie jest tu siedziba Rady Miasta. W 1825 roku odbudowano i przebudowano zniszczony zamek urządzając w nim kościół ewangelicki. Do zamku dobudowano plebanię i budynki gospodarcze.

W latach 1832 - 34 przy centralnie położonej ulicy Floriańskiej wzniesiono hale targowe w stylu klasycystycznym z charakterystycznymi podcieniami na kolumnach.

Około 1824 powstał również murowany zajazd wzniesiony przy rynku naprzeciwko Ratusza. Z ciekawych zabytków leżących poza granicami miasta, wybudowanych w tym okresie warto zobaczyć neoklasycystyczny zespół pałacowy z parkiem w Lucieniu, zespoły dworskie w Skrzanach i Kleniewie oraz funkcjonujący do niedawna murowany młyn wodny w Bierzewicach.

Ciekawa krajoznawczo jest leżąca przy drodze w kierunku Krośniewic, miejscowość Sokołów. Znajduje się tu dwór drewniany, otynkowany, ze znamionami barokowymi. Dwór otoczony jest parkiem z pięknymi okazami drzew oraz stawami. W Sokołowie należy także zobaczyć kościół modrzewiowy z początku XVIII wieku. Jest to perła architektoniczna ziemi gostynińskiej. Wiek XIX i początek wieku XX to okres intensywnego rozwoju Gostynina. Był to m.in. efekt budowy linii kolejowej, ukończonej w 1925 roku.

Przed wybuchem II wojny światowej ziemię gostynińską zamieszkiwało ponad 15 tysięcy mieszkańców. W czasie czteroletniej okupacji, ludność zmalała prawie o połowę. Ziemia gostynińska była miejscem wielu akcji eksterminacyjnych, których pamiątką są liczne tablice i obeliski ku czci pomordowanych znajdujące się w lesie i okolicznych lasach.

Obecnie ludność ziemi gostynińskiej liczy około 32,5 tysiąca mieszkańców.